Çok teşekkürler Duygu Hanım.
Biz önce 2,5 yaşında dişi golden evlat edindik...3. ailesi olarak neler hissettiğini tahmin ediyorum. Sanki çarşıdan aldım bir tane eve geldim bin tane hesabı :)) sonra yavruladı. 7 yavrusunu ilk 2 ayda sahiplendirdik. Ama sonuncuyu 5 ay sonra evlat edindirdik. Ve çok özel sebeblerden dolayı son yavrumuz 3 ay sonra geri geldi. Şimdi anne ve oğul evimizde.
Akrabalık duygusu köpeklerde olmadığı için de arada bir çiftleşme eğilimleri var.
Yavrumuz Leo'ya iyi bir aile bulmamız lazım ama bir de travma geçireceğini düşünüyorum.. Çünkü geri geldiğinden beri arada bir eve çiş ve kaka kaçırıyor. Ağladığını sanıyorum..:(( Şuan bizimle çok mutlu.. Tekrar sahiplenilip bırakılırsa ne olacağını biliyorum :( Bunlar bir yana hoplamak, zıplamak, ısırmalı ama can yakmayan oyunlar, tatlı tatlı birbirlerini yalamak, yemeklerini paylaşmak, bizlere verdikleri ıslak öpücükler :)) hepsi duble keyifffff.. Neden bunları anlattım: köpek alırken önemli olan cinsiyet değil ona ömür boyu aile olunabilinecek mi olayıdır. Aile çocuk istiyor diye köpek almamalı . Ailenin bütün fertleri köpekle yaşamaya, onu ölünceye kadar iyi bakıp korumaya hazır olmalı.
Zorluklarını (evdeki-çevredeki tüy dökümleri, tuvalet ihtiyaçlarını gidermek, toplumdaki köpek=korku olgusuna karşı durabilmek, apartmanda veya mahallede birlikte yaşanılan insanların onayını alma gerekliliği, akrabaların inatla kist olacak endişesi, evinizin ya da elinizin hep pis olduğu önyargıları...) bilip içinizde güçlü bir cevher varsa alınız.
BİR KÖPEĞİN DOSTLUĞU, BİR DOSTUN KÖPEKLİĞİNDEN BİN KAT HAYIRLIDIR... Geçenlerde Prof.Dr. Sabiha Paktuna Keskin Antalya'da verdiği konferansta oğlu için evine aldığı köpekten birçok hayat dersi kazandığını söyledi. Lütfen onların da duygularının olduğunu unutmayalım...
Sevgiler.
Duygu Berk
