Bebislerimiz mutlu olsun diye onlari parklara gotutuyor, gezdirip oynatiyoruz. Kendim adina; Jessie'nin serbest ve ozgurce cimlerde kosarkenki mutlulugunu ve o an gozlerindeki sevinc isiltisini bircok seye degismem.
Parklarimizin koselerindeki, cimlerimizin icindeki detaylari bilemeyiz, sadece sansimizi deneyip gozlem gucumuzun sinirlarini zorlayabiliriz.
Hepimizin basina gelebilecek ana kimsenin karsilasmamasini en icten diledigim "zehir" konusunda bugun mailbox'ima asagidaki mail dustu. Jessie'min isim babasini boyle kaybettik, bogazim dugumlendi, kaldim...
Dun talihsiz bir olay ogrendim ve hatirlatma olsun diye sizlere yazayim istedim.
Babasi cok iyi bir arkadasim, kendi de Viki'nin arkadasi; Alman Kurdu dun bahcelerdeki, calilarin
otlarin diplerinde ki SALYANGOZ.. vs icin konan zehirleri yedigi icin vefat etti.
Tahmin edersiniz, aile perisan :(
Dun de Tuzla ya gomduler.... .....
Hepimiz farkindayiz bu konunun ama genede dikkat, tam ilaclama donemi.
Gerek puskurtme, gerek tablet yada ufak taneli zehirler.
Bir sekilde otlara ayaklarini basip evde yaliyor olmasi dahi tehlike.
Aklinizda olsun..
Hepimize pet lerimizle cooook mutluluklar.
Ozan ve Viki
