Bazı insanları anlamakta güçlük çekiyorum gerçekten. Anlamak istiyor muyum diye sorarsanız yanıtım HAYIR olur; ama bir şekilde bana bulaşınca ister istemez muhatap olmak zorunda kalabiliyorum malesef.
Jessie ile beni Nişantaşı esnafı ve halkı tanır, kimseyle sorunumuz yoktur ve hatta tersine herkes bize sempati besler diyebilirim. Ancak bazen dağdan gelip bağdakini huzurundan etme durumları olabiliyor. Nitekim bugün bu tip 2 olay yaşadık. Bir tanesi Maçka Parkı'nda yaşadığımız hakikaten tatsız bir durum. Hergün parkta gittiğimiz yerde güneşlenmekte olan bir bayanın polis çağırmasına kadar uzayan, trajikomik denebilecek bir hikaye. 2 metre ardından geçen 2 köpekten rahatsız olarak "köpeklerinize sahip çıkın" diye bağırmasıyla başlayan olay, kadının " köpeklerini üzerime salıyorlar, saldırıya uğradım; üstelik köpek sahipleri beni tehdit ediyor" diye polisi aramasına kadar uzadı. Çok korkup tir tir titrediğini iddia ediyordu, ama polisler geldiğinde konuşurken etrafında 15 köpekle gayet sakin bir şekilde durabiliyordu. Enteresan karakter, enteresan polisler, yaşarken huzur bozucu ama ileride anlatmak için yine enteresan bir hikaye oldu.
Eve gelirken ise Jessie yanımda yürüyor, önümdeki kadından 2 metre uzak. Ben yine de dibimde yürüsün diye her zamanki gibi "yanımda, yavaş" komutları ile yürüyorum. Kadın beni duyup ardına döndü ve "n'apıyosun, köpeği dibime sokmuşsun, yürüyecek başka yer bulamadın mı, saygısız" gibi bir sürü rahatsız sözü ardı ardına sıraladı. Ama bugün o kadar huzurluydum ki huzurumu hiçbir şey kaçıramazdı. Bu yüzden "köpeğim isteseniz de dibinize girmez, çünkü o sevgi ve huzura aşıktır" demedim..:) Sadece güldüm ve "ne kadar üzücü" dedim. Kadının yüzündeki o mutsuz ifade iyice dondu ve öylece bakakaldı. Olay çıkarmak istediği için fazlasını bekliyordu; oysa ki onu tatmin etmek öylesine gereksizdi ve Jessie kimseye aldırmadan o kadar bana odaklı yürüyordu ki onunla zaman kaybedemezdim.
Yüzlerinden asabiyet ve mutsuzluk okunan bu insanların bu sataşmaları neden dersiniz? Acaba karşılıksız sevgiyle bize bakan köpeklerimizin varlığı, yüzümüzdeki huzur ve dinginlik, Cuma akşamını sakin bir şekilde köpeğimizle geçirmenin verdiği mutluluk ifadesi olabilir mi?
