15 Aralık 2010 Çarşamba

Jessie'nin Azgın Halleri ve Sabrımın Sonu..:(

Jessie son 2-3 gündür azgınlığının doruklarına vurmuş durumda. Süregelen bir azgınlık durumumuz var zaten ama ara ara iyice doruk noktasına erişiyor. Bir ara yine böyle olmuştu, sanırım bu ikinci bir evre.

Bugün ne yaptığına inanamazsınız. Maçka Parkı'nda yanımda yürüyordu. Normalde parka girdiğimizde biraz dolaşarak yürümesine izin veririm, o da sağda solda koklanıp tuvaletini yaparak zaman zaman önümde zaman zaman arkamda beni takip eder. "Hadi ben gittim, bye bye" dediğim an da koşarak yanıma gelir. Ama bu aralar çok sapkın olmasından dolayı buna izin vermedim ve direk yanımdan yürüttüm, yanımda komutu ile yürüyoruz ve gayet güzel sözümü dinliyorken bir anda parkta ilk defa gördüğüm inanılmaz oyuncu ve Jessie'yi ayartmaya can atan (belki de dönemindeydi) bir dişi köpek çıktı karşımıza. Önce biraz oynaştılar ama dişi köpek sürekli Jessie'yi kaçırıp götürmeye çalışıyor gibiydi ve hep başını alıp gidiyordu. Ben ise Jessie'yi komutlarımla durduruyordum. Bir an geldi ki Jessie beni hiç dinlemedi, ne kadar seslensem de ikisi birlikte koşarak kaçtılar. Oldukça uzak bir noktada yakalayabildim ikisini. Parkın üçte birini kat etmiş olduklarını rahatlıkla söyleyebilirim..:( Üstelik daha bitmedi. Sonra Jessie'yi alıp parkın sonundaki koşu parkurunda hep top oynayıp eğlendiğimiz yere gittik. Gayet güzel top oynuyoruz ama aklının hala o köpekte olduğu o kadar belli ki! Sürekli havayı kokluyor ve viyak viyak sesler çıkarıyor. Bir an iyice koklandı ve koşarak uzaklaşmaya başladı. Dur komutlarıma uymadı ve gözümün önünde kaçtı resmen. Onu dişi köpeğin yakınlarında bulduğumu tahmin edersiniz.:( O kadar sinirlendim ve delirdim ki anlatamam. Zaten sabrımı 2-3 gündür fazlasıyla zorladığı için bu da cabası oldu ve o an hızımı alamayıp elimle poposuna vurdum, bacağımla da itekledim onu.

Beni kınayabilirsiniz, ayıplayabilirsiniz. Bunun doğru olmadığını biliyorum ve ben de pişmanım ve vicdan azabı duyuyorum. Başını alıp gidebilirdi, ben onu bulamayabilirdim gibi düşünceler aklıma geldikçe deliriyorum ve şu an bile sinirleniyorum. Ne yapabilirim bilmiyorum ama bazı anlarda hiç söz dinlemiyor. Bir önerisi olan varsa lütfen yazsın, çünkü ne yapacağımı şaşırmış hallerdeyim. Çok üzülüyorum. Eve gelince çok içerlediğinden midir bilmiyorum ama uykusunda kabus gördü yavrum ve inim inim inledi. Belki sadece denk geldi bilmiyorum iyice üzüldüm. Bu aralar zaten canım sıkkın ve hastayım. Bir de Jessie'nin bu halleri ve benim ona vurmam iyice yıktı beni, moralim sıfıra indi diyebilirim.
Umarım siz ve köpekleriniz bizden çok daha iyisinizdir diyerek sevgilerimi yolluyorum.